W ramach projektu DIGITAL SOUL zaprezentowana zostanie przekrojowa wystawa prac dyplomowych uczniów a także absolwentów Zespołu Szkół Plastycznych z Tarnowa. W jej skład wejdą prace z zakresu reklamy wizualnej, rysunku i malarstwa. Prace dyplomowe wieńczące kształcenie z rysunku oraz malarstwa w trakcie czteroletniej edukacji w Liceum Plastycznym i sześcioletniej nauki w Ogólnokształcącej Szkole Sztuk Pięknych reprezentować będą Agnieszka Bodzioch, Paulina Mrożek i Patrycja Michno, przygotowane pod kierunkiem Magdaleny Miłoś-Kuty. Oto bio młodych artystek:

Agnieszka Bodzioch (kl.4B LP) jest autorką dwóch panoramicznych, ekspresyjnych zestawów prac: rysunkowego i malarskiego, w których analizuje m.in. ruch i dynamikę kompozycji.
Paulina Mrożek (kl.6 OSSP) przedstawia trzy niekonwencjonalne, monochromatyczne prace, na których światło za pomocą różnorodnych powierzchni buduje rysunek oraz napięcia walorowe i światłocieniowe.
Patrycja Michno w swoich pracach zajęła się syntezą formy i koloru. Prezentuje geometryczny cykl prac rysunkowych oraz cykl malarski, gdzie kolor w abstrakcyjnej formie buduje przestrzeń obrazu.
Natomiast prace dyplomowe z reklamy wizualnej reprezentować to przekrój wybranych wyróżnionych dyplomów z trzech ostatnich lat. Różnorodność podejmowanych tematów oraz form przekazu pozwalają określić szerokie spektrum zagadnień reklamy wizualnej jako jednej z form komunikacji społecznej.
Zaprezentowane zostaną prace artystek: Ewy Radlińskiej, Justyny Zych, Pauliny Kwaśniak, Patrycji Michno i Nicol Konzak. Prace powstały pod kierunkiem Magdaleny Kopczyńskiej-Kołodziej. Poniżej bio artystycznych dyplomantek:
Ewa Radlińska (dyplom 2011, obecnie słuchaczka Policealnego Zawodowego Studium Plastycznego), zaprezentuje autorską kolekcję ubiorów wykonaną w 100% z makulatury czyli papieru z odzysku. Na całość pracy dyplomowej składają się nie tylko papierowe suknie i sukienki (8szt.), ale też identyfikacja MAKULATURY (logo, wizytówki, plakat, zaproszenia na pokaz mody, piny).
Justyna Zych (dyplom 2011, obecnie studentka Architektury Wnętrz ASP w Krakowie) podjęła się w swojej pracy połączenia projektowania architektonicznego z projektowaniem graficznym i architekturą wnętrz podkreślając szczególnie swoje zainteresowania komiksem. Na dyplom KOMIKS składają się następujące elementy: makiety przestrzeni ekspozycyjnych (bryły, przekroje), identyfikacja, ulotki, plakat, wizualizacje i makieta.

Paulina Kwaśniak (dyplom 2012) zmierzyła się z próbą wykorzystania zamka błyskawicznego w projektowaniu biżuterii, poddając analizie jego zastosowanie od momentu opatentowania go w 1851r.
Powstała na potrzeby dyplomu fikcyjna firma Zip posiada w swojej ofercie trzy zestawy/serie oryginalnej autorskiej biżuterii dla dziewcząt i kobiet pragnących zaznaczyć swoją indywidualność. W skład dyplomu wchodzą także: identyfikacja firmy Zip, katalog, opakowania, ulotka oraz sesja zdjęciowa.

Patrycja Michno (dyplom 2013) poddała analizie domki dla dzieci a następnie zaprojektowała obiekt do zabawy z szarej tektury. Szukając źródeł inspiracji w przyrodzie, zestawieniach form geometrycznych i relacjach między bryłami zaprojektowała obiekt użytkowy spełniający wszelkie założenia projektowe. Produktem finalnym jest pozornie abstrakcyjna bryła inspirowana dżdżownicą /nazwa produktu: LUMBR - łac. lumbricus - dżdżownica/.
W skład pracy dyplomowej Patrycji Michno wchodzą elementy takie jak: identyfikacja, opakowanie, etykiety, naklejki i stolik będący dodatkowym elementem uzupełniającym obiekt.
Nicol Konzak (dyplom 2013, laureatka wielu konkursów, autorka zwycięskiej serii plakatów USTĄP MIEJSCA - UPRZEJMOŚĆ NIC NIE KOSZTUJE) chcąc przełamać stereotypy, postanowiła zmienić myślenie Polaków na temat kolorów.

KOLORYZAKCJA to kampania społeczna na którą składają się następujące elementy: identyfikacja, seria plakatów, identyfikatory, piny, kredki, wlepki, ulotka i edukacyjna książeczka dla dzieci.

Czar intymnego i zmysłowego tanga trwa nieprzerwanie już ponad 100 lat. Na czym polega jego magia, która przyciąga tysiące osób na całym świecie? Czy sprawia to piękna muzyka? Czy może bliskość z partnerem. A może ucieczka od szarej rzeczywistości, które tango umożliwia...?
 

Czym jest tango argentyńskie?

Tango to harmonia kobiety i mężczyzny; harmonia ruchów ciał, przez którą wyraża się harmonia ich odczuwania. Harmonia ta jest jednocześnie wynikiem opanowywania namiętności, pożądania, które są wpisane w naturę kobiety i mężczyzny.
Tango to intymność, indywidualna, jednorazowa, wyjątkowa relacja pomiędzy partnerką a partnerem. To zmysłowość, czułość, ciepło, bezpieczeństwo.
Tango to jedyny w swoim rodzaju taniec, w którym choć byśmy nie chcieli musimy! wejść w rolę partnerki i partnera - mężczyzny i kobiety w stu procentach. Tu nie ma miejsca na letniość... To taniec zmysłowy, to sensualność, która aby była prawdziwa, prawdziwym musi być to, co dzieje się pomiędzy partnerami...
Tango to bycie razem tu i teraz przez magiczne trzy minuty. Emocje i głębokie i odważne (zwłaszcza wymaga to od kobiet) otwarcie się na partnera; poczucie odpowiedzialności za kobietę i otaczanie jej opieką; elegancja, piękno.
 

MARIANNA DĄBEK
Tancerka tanga, akordeonistka, autorka audycji radiowych i artykułów w prasie muzycznej.
Tanga argentyńskiego uczyła się od instruktorów z Polski oraz największych mistrzów z Buenos Aires. Szczególny wpływ na kształt jej tańca wywarli przede wszystkim: Agnieszka Porczak i Grzegorz Mikrut, Analia Vega i Marcelo Varela, Pablo Inza i Eugenia Parilla, Eugenia Eberhardt i Sebastian Posadas, Jose Halfon i Virginia Cutillo, Cecilia Garcia.
Tango tańczy od niemal pięciu lat - w tym czasie wzięła udział w wielu seminariach i warsztatach zarówno krajowych jak i międzynarodowych, prowadzi regularne Milongi w każdą środę w krakowskiej Piwnicy pod Baranami.
Co dla niej jest najważniejsze w tangu? Wzajemne porozumienie między partnerami, jak najdoskonalsze „wyczuwanie" siebie w tańcu, ale również i... zabawa. Gdyż tango to nie tylko charakterystyczna technika ruchu i systematyczna praca nad własnym ciałem, ale przede wszystkim przyjemność.
 

LESZEK MIKOŁAJCZYK
Tango tańczy od ponad czterech lat. W swoim tańcu stawia na kontakt i dialog pomiędzy partnerami, jednocześnie starając się wprowadzić różnorodność do „rozmowy" na parkiecie. Stara się wykorzystywać różne techniki zaczerpnięte nie tylko z tanga tradycyjnego ale również tanga nuevo aby połączyć to wszystko w jedną harmonijną całość.
Spośród polskich nauczycieli największy wpływ na jego taniec miały pary: Katarzyna Celińska i Michał Gabryś, Katarzyna Czech i Tymoteusz Ley, Anna i Marcin Sieprawscy, Joanna Szelegieniec i Szymon Nowak, Luiza i Marcelo Almiron. Spośród nauczycieli argentyńskich natomiast byli to: José Halfón i Virginia Cutillo, Lilah Mor i Cristian Duarte oraz Alejandro Araoz.
Od początku nauki wziął udział w wielu warsztatach i seminariach prowadzonych przez wybitnych polskich i argentyńskich tancerzy.

W oparciu o materiały organizatorów przygotował - Ryszard Zaprzałka