 |
To nowy,
cykliczny
projekt
Centrum
Sztuki
Mościce,
w którym
będzie
prezentowana
mało zbadana
i jeszcze
nieodkryta w
Tarnowie
sztuka
cyfrowa oraz
jej twórcy -
artyści,
których
narzędziem
podstawowym
jest program
komputerowy,
projektor
i urządzenia
odtwarzające
muzykę.
Sztuka
cyfrowa, to
interaktywne
instalacje,
prace video,
różnorakie
działania
w przestrzeni
publicznej
wykorzystujące
nowe media
a także,
coraz
częściej
cyberprzestrzeń,
która staje
się
elementem
spektakli
teatralnych,
koncertów
i widowisk.
To również
cykl
warsztatów
i prezentacji
z okazji
Święta
Małopolski
jakie
zaplanowano
w Centrum
Sztuki
Mościce w
dniach 7 – 8
czerwca 2013
r. I tak w
piątek 7
odbędą się
tam Targi
Dizajnu
prezentujące
prace
polskich
artystów -
oryginalne
bluzki
i koszule,
ręcznie
malowane
koszulki,
bluzy
i swetry
o fascynującym
kroju,
jedyna
w swoim
rodzaju
biżuteria,
torebki
i inne
przedmioty
użytkowe. I
to wszystko
na sprzedaż!
Tego dnia
także
Digital Soul
– sztuka
cyfrowa na
żywo czyli
pierwsza
odsłona
pionierskiego
projektu CSM:
tworzenie
instalacji
life,
prezentacja
końcowego
dzieła,
spotkanie
z artystami
oraz
pokazowe
warsztaty
videomappingu.
A to
wszystko
zwieńczone
wernisażem
prac uczniów
i
absolwentów
(dyplomy)
Zespołu
Szkól
Plastycznych
w Tarnowie.
Ciekawą
propozycją
na ten dzień
będą z
pewnością
warsztaty
rodzinne od
– Zysk.
Wystarczy
zgromadzić
kilka
skrawków
materiału
(najlepiej
ze starych
ubrań),
trochę
wstążek
i tasiemek,
koronek,
garstkę
koralików
lub guzików.
Magiczne
lalki
Białoruskie,
przy
robieniu
których nie
używa się
igły ani
nitki,
stwarzają
niecodzienną
okazję do
wykonania
Lalki, która
uważnie
wysłucha,
choć
nie ma twarzy
ani uszu.
I potrafi
spełnić
najskrytsze
marzenie
tego, kto ją
stworzył.
Zgodnie
z tradycją
Żadanica
nie może
mieć rysów
twarzy.
Bo gdyby
tylko
otrzymała
oczy, usta
i nos,
na pewno
zajęłaby się
swoimi
sprawami,
a tak ważny
dla lalki
jest tylko
ten, kto ją
zrobił. A
dzień
później w
sobotę 8
mega
wydarzenie –
warsztaty
tanga
argentyńskiego…
|
|
W ramach projektu
DIGITAL SOUL
zaprezentowana
zostanie przekrojowa
wystawa prac
dyplomowych uczniów
a także absolwentów
Zespołu Szkół
Plastycznych z
Tarnowa. W jej skład
wejdą prace z
zakresu reklamy
wizualnej, rysunku i
malarstwa. Prace
dyplomowe wieńczące
kształcenie z
rysunku oraz
malarstwa w trakcie
czteroletniej
edukacji w Liceum
Plastycznym i
sześcioletniej nauki
w Ogólnokształcącej
Szkole Sztuk
Pięknych
reprezentować będą
Agnieszka Bodzioch,
Paulina Mrożek i
Patrycja Michno,
przygotowane pod
kierunkiem Magdaleny
Miłoś-Kuty. Oto bio
młodych artystek:
Agnieszka
Bodzioch (kl.4B
LP) jest autorką
dwóch
panoramicznych,
ekspresyjnych
zestawów prac:
rysunkowego i
malarskiego, w
których analizuje
m.in. ruch i
dynamikę kompozycji.
Paulina Mrożek
(kl.6 OSSP)
przedstawia trzy
niekonwencjonalne,
monochromatyczne
prace, na których
światło za pomocą
różnorodnych
powierzchni buduje
rysunek oraz
napięcia walorowe i
światłocieniowe.
Patrycja Michno
w swoich pracach
zajęła się syntezą
formy i koloru.
Prezentuje
geometryczny cykl
prac rysunkowych
oraz cykl malarski,
gdzie kolor w
abstrakcyjnej formie
buduje przestrzeń
obrazu.
Natomiast prace
dyplomowe z reklamy
wizualnej
reprezentować to
przekrój wybranych
wyróżnionych
dyplomów z trzech
ostatnich lat.
Różnorodność
podejmowanych
tematów oraz form
przekazu pozwalają
określić szerokie
spektrum zagadnień
reklamy wizualnej
jako jednej z form
komunikacji
społecznej.
Zaprezentowane
zostaną prace
artystek: Ewy
Radlińskiej, Justyny
Zych, Pauliny
Kwaśniak, Patrycji
Michno i Nicol
Konzak. Prace
powstały pod
kierunkiem Magdaleny
Kopczyńskiej-Kołodziej.
Poniżej bio
artystycznych
dyplomantek:
Ewa Radlińska
(dyplom 2011,
obecnie słuchaczka
Policealnego
Zawodowego Studium
Plastycznego),
zaprezentuje
autorską kolekcję
ubiorów wykonaną w
100% z makulatury
czyli papieru z
odzysku. Na całość
pracy dyplomowej
składają się nie
tylko papierowe
suknie i sukienki
(8szt.), ale też
identyfikacja
MAKULATURY (logo,
wizytówki, plakat,
zaproszenia na pokaz
mody, piny).
Justyna Zych
(dyplom 2011,
obecnie studentka
Architektury Wnętrz
ASP w Krakowie)
podjęła się w swojej
pracy połączenia
projektowania
architektonicznego z
projektowaniem
graficznym i
architekturą wnętrz
podkreślając
szczególnie swoje
zainteresowania
komiksem. Na dyplom
KOMIKS składają się
następujące
elementy: makiety
przestrzeni
ekspozycyjnych
(bryły, przekroje),
identyfikacja,
ulotki, plakat,
wizualizacje i
makieta.
Paulina Kwaśniak
(dyplom 2012)
zmierzyła się z
próbą wykorzystania
zamka błyskawicznego
w projektowaniu
biżuterii, poddając
analizie jego
zastosowanie od
momentu
opatentowania go w
1851r.
Powstała na potrzeby
dyplomu fikcyjna
firma Zip posiada w
swojej ofercie trzy
zestawy/serie
oryginalnej
autorskiej biżuterii
dla dziewcząt i
kobiet pragnących
zaznaczyć swoją
indywidualność. W
skład dyplomu
wchodzą także:
identyfikacja firmy
Zip, katalog,
opakowania, ulotka
oraz sesja
zdjęciowa.
Patrycja Michno
(dyplom 2013)
poddała analizie
domki dla dzieci a
następnie
zaprojektowała
obiekt do zabawy z
szarej tektury.
Szukając źródeł
inspiracji w
przyrodzie,
zestawieniach form
geometrycznych i
relacjach między
bryłami
zaprojektowała
obiekt użytkowy
spełniający wszelkie
założenia
projektowe.
Produktem finalnym
jest pozornie
abstrakcyjna bryła
inspirowana
dżdżownicą /nazwa
produktu: LUMBR -
łac. lumbricus -
dżdżownica/.
W skład pracy
dyplomowej Patrycji
Michno wchodzą
elementy takie jak:
identyfikacja,
opakowanie,
etykiety, naklejki i
stolik będący
dodatkowym elementem
uzupełniającym
obiekt.
Nicol Konzak
(dyplom 2013,
laureatka wielu
konkursów, autorka
zwycięskiej serii
plakatów USTĄP
MIEJSCA - UPRZEJMOŚĆ
NIC NIE KOSZTUJE)
chcąc przełamać
stereotypy,
postanowiła zmienić
myślenie Polaków na
temat kolorów.
KOLORYZAKCJA to
kampania społeczna
na którą składają
się następujące
elementy:
identyfikacja, seria
plakatów,
identyfikatory,
piny, kredki, wlepki,
ulotka i edukacyjna
książeczka dla
dzieci.
Czar intymnego
i zmysłowego tanga
trwa nieprzerwanie
już ponad 100 lat.
Na czym polega jego
magia, która
przyciąga tysiące
osób na całym
świecie? Czy sprawia
to piękna muzyka?
Czy może bliskość z
partnerem. A może
ucieczka od szarej
rzeczywistości,
które tango
umożliwia...?
Czym jest tango
argentyńskie?
Tango to
harmonia kobiety i
mężczyzny; harmonia
ruchów ciał, przez
którą wyraża się
harmonia ich
odczuwania. Harmonia
ta jest jednocześnie
wynikiem
opanowywania
namiętności,
pożądania, które są
wpisane w naturę
kobiety i mężczyzny.
Tango to intymność,
indywidualna,
jednorazowa,
wyjątkowa relacja
pomiędzy partnerką a
partnerem. To
zmysłowość, czułość,
ciepło,
bezpieczeństwo.
Tango to jedyny w
swoim rodzaju
taniec, w którym
choć byśmy nie
chcieli musimy!
wejść w rolę
partnerki i partnera
- mężczyzny i
kobiety w stu
procentach. Tu nie
ma miejsca na
letniość... To
taniec zmysłowy, to
sensualność, która
aby była prawdziwa,
prawdziwym musi być
to, co dzieje się
pomiędzy
partnerami...
Tango to bycie razem
tu i teraz przez
magiczne trzy
minuty. Emocje i
głębokie i odważne
(zwłaszcza wymaga to
od kobiet) otwarcie
się na partnera;
poczucie
odpowiedzialności za
kobietę i otaczanie
jej opieką;
elegancja, piękno.
MARIANNA DĄBEK
Tancerka tanga,
akordeonistka,
autorka audycji
radiowych i
artykułów w prasie
muzycznej.
Tanga argentyńskiego
uczyła się od
instruktorów z
Polski oraz
największych
mistrzów z Buenos
Aires. Szczególny
wpływ na kształt jej
tańca wywarli przede
wszystkim: Agnieszka
Porczak i Grzegorz
Mikrut, Analia Vega
i Marcelo Varela,
Pablo Inza i Eugenia
Parilla, Eugenia
Eberhardt i
Sebastian Posadas,
Jose Halfon i
Virginia Cutillo,
Cecilia Garcia.
Tango tańczy od
niemal pięciu lat -
w tym czasie wzięła
udział w wielu
seminariach i
warsztatach zarówno
krajowych jak i
międzynarodowych,
prowadzi regularne
Milongi w każdą
środę w krakowskiej
Piwnicy pod
Baranami.
Co dla niej jest
najważniejsze w
tangu? Wzajemne
porozumienie między
partnerami, jak
najdoskonalsze
„wyczuwanie" siebie
w tańcu, ale również
i... zabawa. Gdyż
tango to nie tylko
charakterystyczna
technika ruchu i
systematyczna praca
nad własnym ciałem,
ale przede wszystkim
przyjemność.
LESZEK MIKOŁAJCZYK
Tango tańczy od
ponad czterech lat.
W swoim tańcu stawia
na kontakt i dialog
pomiędzy partnerami,
jednocześnie
starając się
wprowadzić
różnorodność do
„rozmowy" na
parkiecie. Stara się
wykorzystywać różne
techniki
zaczerpnięte nie
tylko z tanga
tradycyjnego ale
również tanga nuevo
aby połączyć to
wszystko w jedną
harmonijną całość.
Spośród polskich
nauczycieli
największy wpływ na
jego taniec miały
pary: Katarzyna
Celińska i Michał
Gabryś, Katarzyna
Czech i Tymoteusz
Ley, Anna i Marcin
Sieprawscy, Joanna
Szelegieniec i
Szymon Nowak, Luiza
i Marcelo Almiron.
Spośród nauczycieli
argentyńskich
natomiast byli to:
José Halfón i
Virginia Cutillo,
Lilah Mor i Cristian
Duarte oraz
Alejandro Araoz.
Od początku nauki
wziął udział w wielu
warsztatach i
seminariach
prowadzonych przez
wybitnych polskich i
argentyńskich
tancerzy.
W oparciu o
materiały
organizatorów
przygotował -
Ryszard Zaprzałka
|