Listy od Nikodema (4)

Znałeś z pewnością drogi Ricardo pana Wiesława. Którego dnia, były to lata chyba 60., odprawiałem rekolekcje w wyniosłej farze w Bobowej nad rzeką Białą. Po mszy św. kiedy już wyszedłem z fary i znalazłem się na placu przykościelnym, podszedł do mnie niski, drobny mężczyzna, w grubych okularach, w takim charakterystycznym baskijskim berecie na głowie. Przedstawił się tym dziwnie brzmiącym niemieckim nazwiskiem i powiedział, że jest profesorem w Liceum Plastycznym w Tarnowie. Zaprosił do nieodległego Jeżowa, gdzie w tamtejszym dworku Ramultów prowadził plenery dla młodzieży szkolnej. Znałem ten dworek i jego właścicieli jeszcze przed II wojną. Z chęcią skorzystałem z zaproszenia i odtąd przyjaźniłem się tarnowskim artystą malarzem. Któregoś roku odwiedził mnie w klasztorze i przyniósł piękną akwarelę przedstawiającą klasztor i kawałek miasta. Ponieważ jak wiesz nie wolno nam mieć nic osobistego co przedstawia jakąś wartość materialną, obraz ozdobił klasztorny korytarz, przeor był bardzo rad. Dziś mam go w swojej celi, gdyż nie ma już nikogo w klasztorze, kto pamiętałby, skąd się ten obraz wziął. Kiedy nagle zmarł Profesor byłem na jego pogrzebie w Tarnowie i widziałem tłumy młodzieży, którą on tak bardzo ukochał.

            Co słychać Ricardo w Tarnowie? Słyszę, że lisy robią porządek w kurniku. Tak, tak. Czyszczenie przez PO sceny politycznej w Tarnowie, wycinanie niedawnych partnerów, z którymi zgodnie robiło się interesy przez prawie dwie kadencje, to właśnie przypomina porządki, jakie robiłyby wilki w owczarni lub lisy w kurniku. Poleciały głowy pp. Skrzyniarzowej, Godfryda, Placka, mają spaść Procia, Balawejdera, pewnie i w kolejce czeka nasza aktorka od lalek, czyli Maria Zabawa-Bilik. A co z lojalnym ponad miarę rzecznikiem prasowym magistratu? Nadmuchane gazety tarnowskie piszą o czyszczeniu „Tarnowian” w Tarnowie. Gęby z PO zatrzymują jednak swoje stanowiska. Co Ty na to Ricardo? Ładna zabawa, kosztem nas, kosztem Tarnowa, który przeżywa, uwierz mi,  największy skandal polityczny w 700-letniej historii magistratu tarnowskiego. „Nierządem Tarnów stoi”, to słowa poety Wacława Potockiego, rodem z pobliskiej Łużnej, słowa sprzed 400 lat. Zamiast Polski wstawiłem „Tarnów”.  Jak wiesz Potocki został pochowany w podziemiach naszego kościoła klasztornego w Bieczu.

            Zbliża się kompleta. Wieczorna, ostatnia modlitwa wspólna, ostatnia część codziennej liturgii kościelnej, officium każdej wspólnoty zakonnej. Słyszę już kroki brata Anzelma. Podprowadzi mnie do kościoła i zatopimy się w modlitwę liturgiczną zakończoną salve regina. A później już noc, sen, który nie może nadejść, czekanie na ranną Jutrznię. Patrzę na akwarelę Rörhenschefa i myślę o swoim przemijającym życiu. Jutro załączę Ci zdjęcie obrazu. Pozdrowienia.

Twój Nikodem