|
Dokładnie 11 czerwca
1942 roku, na tarnowskim rynku
przeprowadzona została jedna z
brutalniejszych akcji
eksterminacyjnych ludności
żydowskiej. Podczas tej akcji na
rynku i w okolicznych uliczkach
wymordowano ok. 3 tys. Żydów,
których zwłoki pochowano na
cmentarzu przy ul. Starodąbrowskiej.
Pierwszy masowy mord
tarnowskich Żydów miał miejsce 8
grudnia1941 r., kiedy aresztowano
ponad sto osób. Siedemnaście
zastrzelił Gerhard Grunow. Policja
niemiecka pozbawiła życia około
siedemdziesięciu osób. 27 kwietnia
1942 r. Niemcy zamordowali
pięćdziesiąt dwie osoby. 10
czerwca1942 roku na ulicach Tarnowa
pojawił się afisz podpisany przez
szefa tarnowskiego gestapo, Józefa
Paltena zapowiadający „akcję
wysiedlania” ludności żydowskiej z
miasta, z wyjątkiem personelu
szpitalnego oraz posiada- czy
odpowiednich stempli w kartach pracy
gwarantujących „przydatność” dla
niemieckich zakładów funkcjonujących
w mieście.
Realizując „akcję”,
Niemcy od 11do18 czerwca1942 roku
pozbawili życia kilka tysięcy ludzi.
Na Rynku oraz na ulicach Starego
Miasta zamordowano trzy tysiące
Żydów, około półtora tysiąca
straciło życie na cmentarzu
żydowskim. Sześć tysięcy starców i
dzieci zamordowano bestialsko w
lesie Buczyna w Zbylitowskiej Górze
nieopodal Tarnowa. Trzy i pół
tysiąca ludzi wysłano do obozu
śmierci w Bełżcu. Po zakończeniu
czerwcowej masakry okupanci podjęli
kroki zmierzające do całkowitej
izolacji ludności żydowskiej.
Nakazano Żydom, zamieszkującym prawą
stronę ulicy Lwowskiej,
przeniesienie się na stronę lewą do
utworzonej na nowym obszarze
dzielnicy żydowskiej. 19 czerwca
1942 roku zostało utworzone w
Tarnowie ogrodzone getto, którego
komendantem został Oskar Blache.
(pik–zamuzeum.tarnow.pl)
|
