|
Dokładnie dziś
przypada 230. rocznica utworzenia
diecezji tarnowskiej. Cesarz Józef
II zrobił to 20 września 1783 roku,
a pierwszym biskupem tarnowskim
został Jan Duvall. Kanonicznie
decyzję cesarza potwierdził papież
Pius VI 13 marca 1786 roku bullą „In
supremabeati Petricathedra”. III
rozbiór Polski w 1795 roku i
włączenie do posiadłości
habsburskich Krakowa zadecydowało w
głównej mierze o zniesieniu diecezji
tarnowskiej i przeniesieniu kapituły
katedralnej do Kielc, na mocy bulli
papieża Piusa VII z 13 czerwca1805
roku. Kolejna bulla (z 24 września
1805 ) roku podzieliła terytorium
diecezji tarnowskiej między dwa
biskupstwa: krakowskie i przemyskie.
W1821 bullą z 20 września 1821 Pius
VII erygował diecezję w Tyńcu. Na
mocy kolejnej bulli papież Leona XII
(z 23 kwietnia1826 ) stolicę
diecezji przeniesiono z Tyńca do
Tarnowa i diecezja otrzymała nazwę
tarnowskiej.
W1992 roku za sprawą
dekretu Stolicy Apostolskiej „O
ustanowieniu i określeniu granic
diecezji prowincji kościelnych w
Polsce” przyłączono do nowo
tworzącej się diecezji rzeszowskiej
49 parafii z dekanatów: Biecz,
Gorlice-Południe, Gorlice-Północ,
Kolbuszowa i Ropczyce, zaś do
diecezji sandomierskiej dekanat
Baranów Sandomierski. Obecnie na
diecezję tarnowską składają się 43
dekanaty, w których są 452 parafie.
To oznacza, że diecezja tarnowska
jest drugą w Polsce (po
archidiecezji krakowskiej) pod
względem liczby dekanatów
wchodzących w skład diecezji. W
granicach diecezji mieści się także
najwięcej parafii spośród wszystkich
diecezji w Polsce. Diecezja
tarnowska może pochwalić się także
najstarszym muzeum diecezjalnym w
Polsce. Założone zostało w 1888 r.
przez ówczesnego rektora
tarnowskiego seminarium duchownego.
(pik–zawikipedia)
|
