|
Poznański Czerwiec (Czerwiec ’56)
– pierwszy w PRL strajk generalny i
demonstracje uliczne, które miały
miejsce w końcu czerwca 1956 w
Poznaniu. Protesty zostały krwawo
stłumione przez wojsko i milicję a
samo wydarzenie było przez
propagandę PRL bagatelizowane jako
„wypadki czerwcowe” lub
przemilczane. Obecnie przez część
historyków i uczestników Czerwiec
’56 bywa określany także jako
poznański bunt, rewolta oraz
powstanie poznańskie.
Strajk wybuchł rankiem 28 czerwca (w
tzw. czarny czwartek[1]) w Zakładach
Przemysłu Metalowego H. Cegielski
Poznań (w latach 1949-1956 noszących
nazwę Zakłady im. Józefa Stalina
Poznań – w skrócie ZISPO) i
przerodził się w spontaniczny
protest Wielkopolan przeciw władzy.
Stłumiony przez liczące ponad 10
tys. żołnierzy oddziały LWP i
Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego
pod dowództwem wywodzącego się z
Armii Czerwonej generała Stanisława
Popławskiego. W 2006 roku dr Łukasz
Jastrząb ogłosił zweryfikowaną listę
57 zabitych i zmarłych w wyniku
odniesionych ran[2]. Jego badania
potwierdził w 2007 roku Instytut
Pamięci Narodowej, który ponadto
uzupełnił listę Łukasza Jastrzębia o
nazwisko Andrzeja Styperka zmarłego
w 1964 roku w wyniku postrzału
kręgosłupa, do którego doszło w
Czerwcu 1956
Filip Bajon nakręcił film,
opowiadający o wydarzeniach w
Poznaniu, pt. „Poznań '56”.
Nawiązanie do owych wydarzeń można
również znaleźć w utworze,
pochodzącego z Poznania, rapera Mezo
„Czerwiec '56”, z gościnnym udziałem
Owala. W czerwcu 2009 pojawił się
album poznańskiej grupy The Sandals
– „Czerwiec 56”, poświęcony
pamięci wydarzeń
czerwcowych
|
