czyli Złote Ręce Seniora – tak nazywa się ostatnia, najnowsza wystawa jednej z najstarszych tarnowskich gildii artystycznych, a mianowicie Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury. Jej wernisaż odbył się 3 marca w kolejny Bardzo Kulturalny Poniedziałek, cyklicznej imprezy organizowanej przez Tarnowski Kurier Kulturalny w Klubie Studenckim „Przepraszam” przy Rynku 10. Już dawno nie widziano tam takiego tłumu gości, wśród których nie sposób było nie dostrzec barwnych kostiumów znanego tarnowskiego Zespołu Regionalno-Kolędniczego „Kumotry”, któremu szefuje Wacława Kilian, również działająca w Stowarzyszeniu. Liczący blisko 20 osób zespól dał mini koncert, brawurowo wykonując m.in. takie swoje szlagiery jak: „Czyście nam tu radzi”, Siedem czerwonych róż”, „Moja dziewczyna”, „Gdybym się ptaszkiem stał”, „Młynarkę”, „Andzię”, „Czerwone jagody” i „Ejże, kochajcie dziewczyny tarnowskich chłopaków”.  Artystycznie wieczór oprawiła także poezja członków tej artystycznej konfraterni, m.in. znanej tarnowskiej poetki Marii Kwater.

RSTK to niezwykle zasłużona organizacja obchodząca przed trzema laty okrągły jubileusz 25-lecia działalności. Nikomu się wtedy jeszcze nie śniło o tak dziś powszechnych klubach seniora czy uniwersytetach trzeciego wieku. Stowarzyszenie  skupia w swoich szeregach liczne grono utalentowanych amatorów w wieku 50+ o bardzo szerokiej palecie zainteresowań. Jego członkowie malują, rzeźbią, fotografują, ale także haftują, piszą wiersze, oddają się pracy charytatywnej i patriotycznej. Kreują się na strażników pamięci, dla których hasła: Bóg, Honor i Ojczyzna nie są li tylko historią.

A tak wspomina początki Stowarzyszenia jego wieloletnia prezes Jadwiga Kłosińska –„ W czerwcu 1986 kilku miłośników malarstwa, rękodzieła artystycznego i innych dziedzin sztuki postanowiło założyć grupę nieprofesjonalnych twórców kultury. Znaleźli się w niej ludzie starsi, emeryci i renciści działający na rzec innych. Zakładali m.in. zespoły recytatorskie dla dzieci i młodzieży, inicjowali wieczorki autorskie w Domach Dziecka i Domach Opieki Społecznej, działali w hospicjach, prowadzili warsztaty w przedszkolach i szkołach (głownie w okresie ferii i wakacji).”

Od początku głównym celem RSTK jest tworzenie warunków dla  rozwoju szeroko pojętej twórczości nieprofesjonalnej i wielokierunkowe działania na rzecz uznania jej za istotny element kultury narodowej. O skuteczności tych działań najlepiej świadczą liczne dowody uznania ze strony władz. I tak w 1998 roku Prezydent Tarnowa uhonorował Stowarzyszenie Medalem Miasta Tarnowa, Medalem Prezydenta Miasta Tarnowa oraz licznymi dyplomami. Zaś z okazji 25-lecia Stowarzyszenia Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznało 15 osobom odznaki „Zasłużony Działacz Kultury” oraz przyznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Złote, Srebrne i Brązowe Krzyże Zasługi. Wtedy też ukazał się kolejny stowarzyszeniowy almanach „Skarbiec piękna II”. – To trzecia książka będąca przeglądem naszych dokonań – mówią z dumą – pierwsza wyszła drukiem w 2003 roku i nosiła tytuł „Pasje życia”, druga to pierwszy „Skarbiec piękna”.   

To właśnie przynależność do RSTK daje naszym bohaterom możliwość zaistnienia w tzw. przestrzeni publicznej i tworzy szansę na konfrontację z potencjalnymi odbiorcami ich sztuki. Głównie poprzez udział w licznych wystawach i ekspozycjach, warsztatach i plenerach. Członkowie RSTW  swoje prace prezentowali m.in. w Muzeum Etnograficznym i Okręgowym, MBP, KIK-u, w dworku I. J. Paderewskiego w Kąśnej Dolnej,  w Bibliotece Uczelnianej PWSZ.

Na najnowszą ich ekspozycję w Klubie Studenckim „Przepraszam” składa się kilkadziesiąt, wykonanych różnymi technikami, obrazów, haftów i koronek, których  autorami są Adam Janiec, Wacława Kilian, Jadwiga Kłosińska, Jolanta Korpanty, Maria Majkut, Ewa Pawlik, Robert Pyzia, Aniela Ryndak, Anna Słowik, Jadwiga i Zygmunt Sokołowscy,  Adela Ziomek. O sukcesie wystawy najlepiej świadczy fakt, że podczas poniedziałkowego wernisażu niejako „na pniu” sprzedano cztery prace – pięknie ręcznie pisane ikony autorstwa Ewy Pawlik.

Ryszard Zaprzałka

Zdjęcia – Jan Ciołczyk