„Struktury miasta” to wystawa zbiorowa artystów zrzeszonych w ich tarnowskiej gildii, realizowana w ramach stałej współpracy ZPAP z BWA, co z dumą podkreślali i deklarowali prezes Światosław Karwat i dyrektor Ewa Łączyńska-Widz , a czego świadkami była m.in. zastępca prezydenta  miasta Krystyna Latałowa i prawdziwy tłum wernisażowych gości.

Było podniośle i uroczyście, undergroundowo i spontanicznie. Przemawiano i wręczano, m.in. nowe legitymacje członkowskie, oraz celebrowano warsztatowy pokaz, znanego lokalnego performera Michała Poręby. No ale przede wszystkim oglądano, naprawdę imponujący swoją różnorodnością form i jakościową maestrią, przegląd aktualnego dorobku tarnowskiego środowiska plastycznego.

Tym razem nazwa tego wiosennego salonu nawiązywała  do siatki urbanistycznej miasta, jego historii i artystycznych kodów- haseł, a sama wystawa plastycznie definiowała  pojęcie miasta wraz z jego strukturami,  jako indywidualnego, zbiorowego dzieła sztuki.

Tego trudnego zadania podjęli się w większości znani i uznani tarnowscy twórcy i nierzadko cenieni pedagodzy: Dorota Bernacka, Swietłana Biletnikowa, Marek Błachowicz, Stanisław Chmiel, Jacek Dudek, Maciej Dyczkowski, Janusz Janczy, Światosław Karwat, Małogrzata Kołcz, Justyna Koziara, Katarzyna Laskus, Anna Poduszyńska, Maciej Poniedziałek, Michał Poręba, Piotr Rączka, Wojciech Ruszel, Joanna Styrylska-Gałażyn, Krzesimir Wiater, Łukasz Wojtanowski, Cezary Ziętek, Alaksandra Zuba-Benn, Robert Żybura.

Absolutnie nie czuję się kompetentny do szczegółowej, fachowej analizy poszczególnych dzieł, za pomocą przysłowiowego mędrca „szkiełka i oka”, nie mniej jako samozwańczy, niezależny recenzent tego, co w tarnowskiej kulturalnej trawie piszczy, pozwalam sobie na kilka słów komentarza.

I tak, z pośród kilkudziesięciu prac najbardziej bliskie artystycznej strukturze miasta wydały mi się, m.in. fragment caollge „Tkanka miejska” A. Zuba-Benn, akryl „Upodwórko” M. Błachowicza, olej „Na parkingu” R. Żybury, tempera „Zagrożenie” W. Ruszela, collage „Azyl” M. Kołcz, dyptyk, akryl/olej  „Rozwód” M. Dyczkowskiego,  olej/akryl „Horyzont” C. Ziętka, olej „Sen nocy letniej” S. Biletnikowej, akryl „Plener” D. Bernackiej, druk cyfrowy „Z podróży 1” S. Chmiela i wideo prezentacja, dyptyk „in/out” M. Poniedziałka. 

Wszystkie one są dla mnie, niezależnie od adresów ich twórców, bardzo tarnowskie i uniwersalne zarazem, tożsame z obiegowym pojęciem sztuki prawdziwej. Komentujące naszą „miejskość” i prowokujące nasz prowincjonalizm.

Podsumowując, nie sposób nie odnotować na tym wiosennym wernisażu wyraźnie dominującej kolorowej grupy młodzieży, uczniów i studentów z „Aspirantami” Natalii Tryby na czele, co dobrze rokuje na przyszłość tarnowskiego środowiska plastycznego. Ten wielopokoleniowy tygiel, którego zewnętrzną kwintesencją są właśnie wernisaże, na których starzy mistrzowie i uczniowie fraternizują się, jak równy z równym, jest najlepszym dowodem na żywotność tarnowskiej cyganerii artystycznej. Tak trzymać!

Ryszard Zaprzałka  (także w tygodniku MiL)